این آثار هیچ ادعای در زمینه هنر تاریخی و زیبای مینیاتور نیست. به خصوص که در دوران تحصیل شاهد بودم که دوستان مینیاتوریست عزیز چه زحمتی برای زنده نگاه داشتن این روش باستانی متحمل میشدند . اما گاهی به طور طبیعی هنرمندان بخشی از میراث فرهنگی خود را به همراه دارند. یا این که نتیجه سالها کوشش آنها حسی را زنده میکند که در پیشینه فرهنگیشان نقاط اوج بسیار داشته است.بدون آنکه کپی برداری شده باشد. این نوع نقاشی که ما آن را مینیاتورهای آبستراکت نامیدیم ، برای ما خاطره مینیاتورهای ایران را زنده میکند .بدون اینکه مستقیما ربطی با هم داشته باشند . اوایل به این مجموعه نقاشی شرقی میگفتیم بعد در صحبت با مردم روزانه در گالری متوجه شدم که طراحی و قلم گیری طراحیها یا ترکیب هارمونی رنگها همه را به یاد مینیاتور میاندازد. به خصوص که پرسپیکتیو ندارند و طراحیهای محیطی همه را به یاد کالیگرافی حروف فارسی میآورد،بی آنکه حروف باشند . ظرافت و پرداخت آثر در نقاشیهای آبستراکت معمول دنیا کمتر است و همین است که این آثار را خاصه به مینیاتور نزدیک میکند.